ویژگیهای جمعیت شناختی کارآفرینان

تجربه کاری:

به تحقیق مشخص گردیده که کارآفرینان در صنعتی که جدیداً شروع می کنند دارای تجربه قبل نمی باشند .
تحقیقات نشان داده است که بیش از ۹۷ درصد شرکتهای جدید با فناوری بالا حداقل دارای موسسی بوده اند که قبلاً در همان صنعت کار می کردند .

نارضایتی از شغل قبل:

در یک مقایسه بین کارآفرینان موفق و ناموفق توسط دانشمندی بنام بروکواس ثابت شده است که نارضایتی #کارآفرینان موفق از مشاغل قبلی خود در هنگام تصمیم گیری به آغاز فعالیت جدید بیشتر از نارضایتی #کارآفرینان ناموفق بوده است .

الگوی نقش:

وجود یک الگوی نقش سبب تشویق تراشهای کارآفرینی در افراد می گردد .
این الگوها ممکن است در خانواده و یا بین دوستان و یا در محیطهای کاری باشد .

شرایط کودکی:

در یک مطالعه وسیع توسط یک دانشمند آمریکایی ( دیوید اسلیور ) مشخص شده است که ۷۴ درصد از #کارآفرینان افرادی بوده اند که در شرایط کودکی خود شاهد وقایع مهم و حساسی نظیر فقر , ناامنی , مرگ و یا جدایی والدین از یکدیگر بوده اند .

تحصیلات:

بعضی از دانشمندان نظیر وسپر معتقد هستند که کارآفرینانی که احتمال شکست بیشتری دارند کسانی هستند که تجربه دارند اما تحصیلات ندارند .
تحصیلات دانشگاهی , پیش ضرورتی برای موفقیت نیست اما برای رشد در سلسله مراتب سازمانهای بزرگ بهتر است تحصیلات دانشگاهی و آموزشهای مدیریتی گذرانده شود

سن:

برای فعالیتهای کارآفرینانه سن مطلوبی تعیین نگردیده است ولی به تجربه ثابت شده است که مطلوب ترین شرایط سنی در محدوده ۲۰ تا ۴۰ سالگی است.

جایگاه اجتماعی:

قرار نگرفتن فرد در جایگاه اجتماعی مورد انتظار سبب می شود تا فرد نسبت به فعالیتهای کارآفرینانه برانگیخته شود .
متغییرهایی نظیر قدرت , و سِمَت نمی توانند به تنهایی برای تحریک انگیزه فرد در فعالیتهای کارآفرینانه موثر باشند اما تجربه ثابت کرده است که هر زمان بین جایگاه اجتماعی فرد و انتظار وی اختلاف وجود داشته باشد او را به انجام کارهای محرک و متفاوت وادار می کند .